Een Belgisch dierenlaboratorium deden een paar overijverige laboranten een gedegen onderzoek naar het gedrag van kikkers. Voor dat ze aan dit onderzoek begonnen hadden ze stuk voor stuk een langdurige en uitvoerige opleiding gehad in het analyseren van de verkregen gegevens. Tevens had een professionele kikkertrainer, een aantal kikkers, het commando "spring" aangeleerd waarbij de aangesproken kikker een enorm staaltje verspring kunsten zou vertonen. Hetgeen achteraf werd beloond met een malse vlieg of ander stuk ongedierte wat maar voorhanden was in het lab.

De eerst dag van de analyse brak aan en de laboranten stonden te popelen van ongeduld om de wereld te overbluffen met hun bevindingen. Ze klokten in bij het betreffende, speciaal voor dit doel gebouwde, laboratorium en trokken daar hun, pas gewassen, witte jassen aan. Ze bevestigden hun id-card aan hun borstzakje, Poetsten nogmaals hun contactlenzen of bril en gingen in ganse pas, bijna opgetogen, naar de streng bewaakte ruimte in het lab. Ook daar klokten zij in en wasten hun handen voordat ze naar binnen gingen. Nee, niets mocht dit onderzoek in gevaar brengen. Zelfs een haarnetje en een mondkapje waren verplicht.

Binnengekomen zagen de laboranten een lange onderzoekstafel staan met daarop één mooie, grote, glimmende, groene kikker. Hun harten maakten een sprongetje van vreugde. Het moment was eindelijk daar. Daar zat hij dan, de uitverkoren kikker. Voortgekomen uit een strenge selectie want hier mocht niets mis gaan. Niemand mocht falen, zelfs de kikker niet.

Na de gebruikelijke rituelen van handen schudden en inspectie van elkanders garderobe, werd erover gegaan tot de orde van de dag. Het plan werd uitvoerig uitgelegd door één van de professoren die het hele project zou begeleiden. En eigenlijk kon er ook niets misgaan. De lucht was blauw, het zonnetje scheen en de kikker zat ontspannen voor zich uit te kijken.

De laboranten kregen ieder een schrijfblok en een pen, allebei voorzien van het gewichtige bedrijfslogo om de ernst van dit onderzoek te benadrukken. Daarbij kregen ze allen een gesloten envelop met daarin de instrukties die ze nauwgezet moesten volgen, teneinde geen verwarring te stichten in de uitkomst van het onderzoek. In elke envelop zat dezelfde instruktie welke simpelweg luide: "Schrijf nauwkeurig de bevindingen van de professor op."

Volgens afspraak stelden de laboranten zich op rond de onderzoekstafel en hielden hun pen in de aanslag, wachtend op de eerste waarneming van de professor. Gelukkig liet die niet lang op zich wachten konden de heren laboranten exact opschrijven wat de professor zei.

Hij begon eerst de basis van hun onderzoek uit te leggen en beschreef daarbij de kikker uitvoerig. Hij zei bijvoorbeeld: "De kikker is mooi". En de laboranten maakten daar notitie van. Toen zei hij : "De kikker is groot". en ook daarvan maakten de laboranten een notitie. Direct daarop zei de professor : "De kikker glimt . . " en ja, ook daarvan maakten de laboranten meteen een gedegen verslag. Toen zei de professor: "De kikker is groen". En ook al was dat een nogal voor de hand liggende conclusie, toch maakten de laboranten daarvan trouw een notitie. Als laatste concludeerde de professor : "De kikker heeft vier poten." IJverig werd hiervan een notitie gemaakt en direct daarna begonnen de laboranten hun gemaakte notities te vergelijken en concludeerden dat ze aardig op één lijn zaten van wat ze van de professor hadden gehoord.

De professor liep naar het einde van de tafel en pakte de mooie, grote, glimmende, groene kikker uit z'n reismandje en zette hem aan het begin van de lange onderzoekstafel. Hij schraapte zijn keel en brulde toen het commando "SPRING" naar de kikker en de kikker sprong. De professor pakte een stift en markeerde de plek waar de kikker was geland en mat de afstand met een duimstok. "1 meter 20 springt een kikker met 4 poten" Luide zijn bevinding en de laboranten penden dat ijverig neer in hun schrijfblok.

De professor pakte de kikker van het einde van de onderzoekstafel en trok, zonder blikken of blozen, het rechter voorpootje van de kikker af. Hij zette de kikker terug aan het begin van de tafel en brulde opnieuw zijn commando: "SPRING" en de kikker sprong. Wederom pakte de professor zijn stift en markeerde de tweede plek waar de kikker was geland. Ook hier mat hij de afstand op met z'n duimstok en constateerde dat de kikker minder presteerde met 3 poten. "95 centimeter springt een kikker met 3 poten" Luide zijn bevinding en zijn trouwe laboranten schreven ook dit op. Nogmaals pakte de professor de kikker op en trok het linker voorpootje uit de kikker en zette hem weer terug aan het begin van de lange onderzoekstafel. "SPRING" brulde de professor en de kikker sprong zover als hij kon. Gewapend met zijn stift en duimstok deed de professor zijn ding en sprak : " 80 centimeten springt een kikker met 2 poten".

Nu laste de professor een korte pauze in om de laboranten de tijd te gunnen om hun gegevens te vergelijken met hun collega's. Na tien minuten liep de professor weer naar de onderzoekstafel en pakte de gehavende kikker op van het, niet meer zo steriele tafellaken en trok het rechter achterpootje uit de kikker en plaatste deze weer aan het begin van de tafel. "SPRING" brulde het commando en de kikker sprong. Gedreven markeerde de professor het landingspunt en mat de gesprongen afstand. "40 centimeter springt een kikker met 1 poot ."

De laboranten werden ongedurig en het klamme zweet brak bij ze uit want nu naderde het eind van hun onderzoek en waren ze dichtbij de ontknoping van wereldvraagstuk. De professor maande ze tot kalmte en dwong ze om zich te concentreren. Ogenschijnlijk kalm liep de professor naar de kikker toe en met een trillende hand pakte hij het beestje op en trok zonder pardon het laatste pootje uit de kikker.
Hij plaatste de kikker aan het begin van de tafel en brulde wederom: "SPRING". De kikker reageerde echter niet en bleef rustig zitten. Nogmaals brulde de professor: "SPRING" maar dan nog harder. De kikker reageerde echter niet en de professor krapte zich achter zijn oren. Na een aantal minuten van oorverdovende stilte kwam de professor met zijn bevinding. De laboranten hadden hun pennen in de aanslag en wachten op wat komen zou .

De professor schraapte zijn keel en zei: "Een kikker zonder poten is doof. "